1.3 Οι μαθητές του Χριστού προετοιμάζονται για αγώνες

Οι πρώτοι δώδεκα μαθητές του Χριστού είναι καταγεγραμμένοι στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον κεφάλαιο 10, 2-4 :

«Τα ονόματα των δώδεκα μαθητών του Ιησού είναι τα εξής: Πρώτος ο Σίμων, που λέγεται Πέτρος, κι ο αδερφός του ο Ανδρέας, ο Ιάκωβος, γιος του Ζεβεδαίου, κι ο αδερφός του ο Ιωάννης, ο Φίλιππος κι ο Βαρθολομαίος, ο Θωμάς κι ο Ματθαίος ο τελώνης, ο Ιάκωβος, γιος του Αλφαίου, και ο Λεββαίος, που επονομάστηκε Θαδδαίος, ο Σίμων ο Κανανίτης κι ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, αυτός που τον πρόδωσε».

1.3 Οι μαθητές του Χριστού προετοιμάζονται για αγώνες

Α. Οι μαθητές προετοιμάζονται για τον αγώνα τους, μαθαίνοντας πώς θα γίνουν «ψαράδες ανθρώπων».

Β. Ο Χριστός χαρίζει στους μαθητές του τη δύναμη να θεραπεύουν το σώμα και την ψυχή.

Γ. Οι μαθητές έχουν για εφόδιά τους την πίστη και την ελπίδα για τον καινούργιο κόσμο του Θεού και τη δύναμη που πήραν από την αγάπη του Δασκάλου τους.

Η κλήση των μαθητών

Όταν ο Χριστός ξεκίνησε την πορεία του στον κόσμο, για να ολοκληρώσει την αποστολή του, αναζήτησε συνεργάτες. Όσο Εκείνος θα βρισκόταν επάνω στη γη, θα τον βοηθούσαν, φροντίζοντας να γίνει πιο εύκολο το έργο του στις περιοδείες που θα έκανε στα χωριά και στις πόλεις της Παλαιστίνης. Κοντά του, όμως, αυτοί οι συνεργάτες θα μαθήτευαν και στη δική τους αποστολή.

Ο Χριστός διάλεξε για μαθητές του απλούς ανθρώπους. Θα τους προετοίμαζε να γίνουν Απόστολοί του, ώστε, όταν θα έφτανε η στιγμή να τον αποχωριστούν, να μετέφεραν εκείνοι το κήρυγμά του σε ολόκληρο τον κόσμο. Έτσι, μέσα από τα λόγια και τις πράξεις τους, οι άνθρωποι θα αισθάνονταν την παρουσία του Χριστού δίπλα τους. Προετοίμαζε λοιπόν τους μαθητές του για να γίνουν «ψαράδες ανθρώπων», όπως είπε στον Πέτρο και στον αδερφό του Ανδρέα που ήταν ψαράδες, όταν τους κάλεσε κοντά του. Τα ίδια λόγια είπε και σε άλλα δύο αδέρφια, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, εννοώντας ότι θα τους μάθει να κερδίζουν τις καρδιές των ανθρώπων. Όταν, πάλι, ένας άλλος μαθητής, ο Φίλιππος, έφερε έναν καλό φίλο του, το Ναθαναήλ, για να γνωρίσει τον Ιησού, Εκείνος κέρδισε την εμπιστοσύνη του με μια φράση: «Να ένας καλός Ισραηλίτης που στην καρδιά του δεν έχει πονηριά».

Οι δυσκολίες που θα συναντούσαν

Πόσο δύσκολο ήταν το έργο των μαθητών του Χριστού; Πολύ! Δεν είναι εύκολο να αλλάξεις τις καρδιές των ανθρώπων. Μήπως, όμως, και οι μαθητές θεωρούνταν σπουδαίοι από τους συνανθρώπους τους; Όχι! Ήταν αγράμματοι, φτωχοί, ταπεινοί, χωρίς την εξουσία ή την οικονομική δύναμη που είχαν οι ισχυροί της εποχής τους. Ο Χριστός τους προειδοποίησε ότι τους στέλνει σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους και τους προετοίμασε να δεχτούν την οργή και το φθόνο των ανθρώπων. Θα τους οδηγούσαν κατηγορούμενους σε δικαστήρια και όλοι τους, σχεδόν, θα έδιναν τη ζωή τους για το όνομα του αγαπημένου τους Δασκάλου.

Τα εφόδια για τον αγώνα τους

Ο Χριστός, όμως, χάρισε στους μαθητές του ένα ανεκτίμητο δώρο. Να μπορούν να θεραπεύουν όσους υπέφεραν στο σώμα και στην ψυχή, να παρηγορούν τους πονεμένους και να φέρνουν ειρήνη στις καρδιές των ανθρώπων. Θα έπρεπε, βέβαια, να έχουν μεγάλη δύναμη στην ψυχή τους. Γιατί όσοι τους μισούσαν θα τους έδιωχναν από τις πόλεις τους, ενώ αυτοί θα έπρεπε να βρουν τη δύναμη, να συνεχίσουν την αποστολή τους. Πάνω από την αγάπη για τη ζωή τους, όμως, βρισκόταν η επιθυμία για τη φροντίδα της ψυχής του πλησίον τους. Και γι' αυτό πέτυχαν στο έργο τους.

Το θάρρος των μαθητών

Ο αγώνας των μαθητών έμοιαζε καταδικασμένος σε αποτυχία. Τον ξεκίνησαν, όμως, με θάρρος, γιατί πίστεψαν στην αξία του. Μέσα στην καρδιά τους είχε στερεωθεί βαθιά η πίστη και η ελπίδα ότι ο Δάσκαλός τους θα τους οδηγούσε μαζί με όλους τους ανθρώπους στον καινούργιο κόσμο της αγάπης του Θεού. Ένιωθαν ότι δε θα έμεναν ποτέ μόνοι τους. Έτσι κι έγινε. Γιατί ο Χριστός ήταν κοντά τους, όποτε τον χρειάζονταν. Αυτά που είχαν δει και ζήσει μαζί του ήταν αρκετά, ώστε να μη δειλιάσουν μπροστά σε οποιοδήποτε κίνδυνο και να αγωνιστούν με επιτυχία μέχρι το τέλος της αποστολής τους!

ΠΑΡΑΘΕΜΑΤΑ

Πάς ούν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς.

(Ματθ. 10, 32)

Μετάφραση

Όποιος ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους ότι ανήκει σ' εμένα, θα τον αναγνωρίσω κι εγώ για δικό μου μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου.

Χαίρετε εσείς που δεν κρατάτε σακούλι, και όμως γεμίσατε με πλούτο όλη την οικουμένη. Εσείς που δεν είχατε περιττό ραβδί, και όμως διώξατε τους λύκους από παντού. Εσείς που δεν είχατε δεύτερο χιτώνα, και όμως ντύθηκαν από σας βασιλιάδες. Εσείς που δεν είχατε διπλό ζευγάρι παπουτσιών και όμως ταράξατε την γη με τις πορείες σας.

(Εφραίμ του Σύρου, Εγκώμιο στους Αποστόλους)