5.2 Αγώνες για τη δικαιοσύνη

5.2 Αγώνες για τη δικαιοσύνη

Α. Γύρω μας παρατηρούμε ότι υπάρχει αδικία.

Β. Χρέος όλων μας είναι ο αγώνας ενάντια σ’ αυτή την αδικία.

Γ. Ο αγώνας αυτός πετυχαίνει μόνο όταν αγαπάμε τον διπλανό μας και θυσιαζόμαστε γι’ αυτόν.

Γύρω μας συμβαίνουν άδικες πράξεις

Σήμερα η Ζωή είναι πολύ λυπημένη. Αυτή που ξεσήκωνε με τα γέλια και τις φωνές της την τάξη, τώρα είναι σοβαρή και αμίλητη. Κάθεται στο θρανίο της, αλλά το βλέμμα της ταξιδεύει αλλού. Ο δάσκαλος την κοιτάζει κι αυτός λυπημένος. Πώς να εξηγήσει, όμως, στα παιδιά ότι η αγαπημένη τους συμμαθήτρια είναι στεναχωρημένη, διότι χθες ο πατέρας της, μετά από τόσα χρόνια εργασίας, απολύθηκε ξαφνικά από τη δουλειά του και πλέον είναι άνεργος; Πώς να τους δώσει να καταλάβουν ότι η αδικία υπάρχει, όπως υπήρχε πάντοτε στον κόσμο, αλλά δεν είναι παντοδύναμη;

Μέσα στην κοινωνία δοκιμάζονται οι σχέσεις με το συνάνθρωπό μας

Ο δάσκαλος παρατηρεί τα σκεπτικά πρόσωπα: «Ξέρετε παιδιά», τους λέει, «το να ζει κάποιος με άλλους ανθρώπους δεν είναι καθόλου εύκολο. Υπάρχουν πράγματα που αναστατώνουν τις σχέσεις μας με τον διπλανό μας. Συχνά αισθανόμαστε αδικημένοι, δίκαια ή άδικα, από τη συμπεριφορά κάποιων συνανθρώπων μας και αυτό μας απογοητεύει. Αλλά κι εμείς κάποια στιγμή μπορεί να φανούμε άδικοι!».

Η αδικία έχει πολλές μορφές

Και ο δάσκαλος συνέχισε: «Κάποιοι άνθρωποι όμως, αν και γνωρίζουν ότι αδικούν τον διπλανό τους, δεν νοιάζονται για το κακό που κάνουν, επειδή τοποθετούν το συμφέρον τους πάνω από όλα. Του στερούν το δικαίωμα της εργασίας, τον αφήνουν άστεγο, φτωχό ή απροστάτευτο και τον εκμεταλλεύονται, όπως κάποιους από τους φτωχούς μετανάστες που έρχονται στην πατρίδα μας. Πολλές φορές τον αδικούν, εγκαταλείποντάς τον στην αδυναμία του, ενώ μπορούν να τον βοηθήσουν. Έτσι δείχνουν ένα απάνθρωπο πρόσωπο!».

Οι αγώνες για δικαιοσύνη του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

«Οι άνθρωποι», συνέχισε ο δάσκαλος, «πολλές φορές στην ιστορία πήραν μέρος σε αγώνες για τη δικαιοσύνη. Ένας από αυτούς, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, σπουδαίος άνθρωπος και γενναίος αγωνιστής, πρόσφερε τον εαυτό του πριν από πολλά χρόνια στον αγώνα για την ισότητα και τη δικαιοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο ίδιος ήταν μαύρος κι ένιωθε βαθιά μέσα του την αδικία και τις διακρίσεις εναντίον όσων είχαν άλλο χρώμα, όπως αυτός. Ο αγώνας του ήταν τόσο σκληρός, ώστε τελικά θυσιάστηκε για τις ιδέες του. Ωστόσο, το κήρυγμά του έμεινε ζωντανό, και τελικά έγινε πραγματικότητα! Αυτό που κράτησε το κήρυγμά του ζωντανό ήταν η φλόγα της αγάπης για τον συνάνθρωπο, όσο διαφορετικός και αν είναι. Έλεγε ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να κρίνεται από το χρώμα του αλλά από τον χαρακτήρα του και ονειρευόταν τη μέρα που μικρά μαύρα αγόρια και κορίτσια θα κρατούσαν από το χέρι μικρά λευκά αγόρια και κορίτσια σαν αδέλφια τους».

Ο δίκαιος άνθρωπος μιμείται το Χριστό

 «Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μάς εξηγεί ότι κανείς άνθρωπος δεν γεννιέται άδικος. Όσο όμως αδικεί τον αδελφό του, τόσο περισσότερο γίνεται ο ίδιος κακός, γιατί η αιτία της αδικίας είναι να θέλουμε να γίνεται πάντοτε το θέλημά μας. Γι’ αυτό και στο τέλος, αυτός που πραγματικά αδικείται είναι αυτός που αδικεί, αφού έτσι καταστρέφει τον εαυτό του! Ο Μέγας Βασίλειος μας συμβουλεύει να μιμούμαστε την Αληθινή Δικαιοσύνη, που είναι ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος σταυρώθηκε άδικα για να σωθεί ο άνθρωπος από το κακό. Αυτό σημαίνει αυτοθυσία! Σημαίνει ότι εγκαταλείπουμε το δικό μας θέλημα και υπηρετούμε τον συνάνθρωπό μας, εφαρμόζοντας το θέλημα του Θεού! Έτσι η δικαιοσύνη συνδέεται και με την αγάπη. Όποιος πιστεύει σ’ αυτή τη δικαιοσύνη, μια δικαιοσύνη που δεν πηγάζει από νόμους αλλά από την καρδιά, μπορεί να αγωνιστεί, ώστε να την εφαρμόσει στις σχέσεις με τους γύρω του».

Ο αγώνας για τη δικαιοσύνη είναι καθήκον μας

Ο δάσκαλος κοιτάζει και πάλι τη Ζωή. Το βλέμμα της έχει ζωηρέψει! «Καταλαβαίνετε λοιπόν παιδιά», τονίζει, «ότι θα πρέπει να νιώσουμε τη δικαιοσύνη ως βασικό μας καθήκον. Θα πρέπει, δηλαδή, να αντιληφθούμε και το δικό μας ρόλο στην επικράτησή της στον κόσμο. Να είστε σίγουροι, ότι όσο περισσότερο αγωνιζόμαστε για το δίκιο του αδελφού μας, τόσο περισσότερο θα ζούμε την ενότητα μαζί του και την εξάλειψη της αδικίας».

ΠΑΡΑΘΕΜΑ

Να! O μισθός των εργατών που θέρισαν τα χωράφια σας κι εσείς τους τον στερήσατε κραυγάζει. Και οι κραυγές των θεριστών έφτασαν ως τ’ αφτιά του παντοδύναμου Κυρίου. Ζήσατε πάνω στη γη με απολαύσεις και σπατάλες. Παχύνατε σαν τα ζώα, που τα πάνε για σφάξιμο. Καταδικάσατε και φονεύσατε τον αθώο, ενώ αυτός δεν σας πρόβαλε αντίσταση.

(Επιστολή Ιακώβου 5, 4-6)