Το κάθε μας χωριό (Καπετάν Κώττας)
Το κάθε μας χωριό τον Κώττα υμνεί
της Ρούλιας τα αντάρτικα τ' ασκέρια
που τ' όνομά τους πήραν οι ουρανοί
χρυσό να το κεντήσουν με τ' αστέρια.
Αιώνια τα ντουφέκια τους βροντούν
στον κάμπο στα βουνά σε κάθε ράχη
και μπρος από τα μάτια μας περνούν
αγέρωχοι οι Μακεδονομάχοι.
Τον Κώττα μυστικά τα χείλη υμνούν
και στήνουν στη θυσία του μνημεία
οι Έλληνες που μάθανε ν’ αγαπούν
τους ήρωες και τη Μακεδονία.
Τον Μίγγα τον εκρέμασαν
Τον Μίγγα τον εκρέμασαν στου Βλάδουβου τα μέρη, (δις)
μαζί μ' αυτόν εκρέμασαν και τον Αριστοτέλη. (δις)
Αχ!, αχ!, μήλο της μηλιάς,
αχ!, αχ!, ηρωική καρδιά.
Αντώνη, δε λυπήθηκες νι μάννα νι πατέρα, (δις)
ούτε γυναίκα κι αδερφές, ούτε μια θυγατέρα; (δις)
Αχ!, αχ!, μήλο της μηλιάς,
αχ!, αχ!, ηρωική καρδιά.
Έλα, γυναίκα μου χρυσή, πάρε και την Ελένη (δις)
κι ελάτε εις τον τάφο μου, να ιδείτε τι θα γένει. (δις)
Αχ!, αχ!, μήλο της μηλιάς,
αχ!, αχ!, ηρωική καρδιά.
Αχ!, αχ!, μήλο της μηλιάς,
αχ!, αχ!, ηρωική καρδιά.
Λεβεντογέννα εσύ, Πέλλα
Λεβεντογέννα εσύ, των Μακεδόνων γη,
κόρη σεμνή του φεγγαριού, Πέλλα, που σκόρπισες παντού,
παντού, παντού τα φώτα του πολιτισμού.
Εσύ που γέννησες στη γη, στον ουρανό,
χρυσό αστέρι λαμπερό, τον ξακουσμένο στρατηγό,
στρατηγό, στρατηγό το Μέγα Αλέξανδρο.
Του Αλεξάνδρου γη, του ήλιου διαλεχτή,
από τη θεία σου πηγή χρυσίζει ο ήλιος την αυγή,
αυγή, αυγή, ω! μήτρα ιερή!
Ηλιοστάλακτη Ελληνική ψυχή,
Μακεδονία ξακουστή σου τραγουδούν όλοι μαζί,
μαζί, μαζί η Δύση κι η Ανατολή.
Μακεδονία ξακουστή
Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα, (δις)
που έδιωξες τους βάρβαρους κι ελεύθερη είσαι τώρα. (δις)
Ήσουν και θα ’σαι ελληνική, Ελλήνων το καμάρι, (δις)
κι εμείς τα ελληνόπουλα θα πλέκουμε στεφάνι. (δις)
Οι Μακεδόνες δεν μπορούν να ζούνε σκλαβωμένοι, (δις)
και όλα να τα χάσουνε η λευτεριά τούς μένει. (δις)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου